Kannamma (3)
(Original poem by Bharaithyar)
Permeating wind O, Kannamma1 –
Musing over your love makes me ecstatic
Elixir fount your lips,
Moon soaked brimming eyes,
Smelted to purest gold – your body;
In this world, for as long as I live –
You satiate my mind, precluding distractions
Transforming me into a celestial being, right here (on earth).
You are my jubilant life O, Kannamma –
All of my time, is in your devotion,
Sorrow is trailed by sorrow – ever since
You became my treasure;
Well-spring of ambrosia, is my mouth
Every time I utter the name, ‘Kannamma’,
O, light that swells from the flame of life
My ponderings, my soul (O, Kannamma)
1Kannamma is Bharathiyaar’s personification of Lord Krishna into a woman. He has written several songs for Kannamma, his beloved. Kannamma is also a female name in Tamil, also used as a term of endearment for a female.
Note: This week’s translation is not related to last week’s post, ‘Rendezvous Missed. This is from another series, of Kannamma Poems. கண்ணம்மா (3)
காற்று வெளியிடை கண்ணம்மா – நின்றன்
காதலை யெண்ணிக் களிக்கின்றேன்; – அமு
தூற்றினை யொத்த இதழ்களும் – நில
வூறித் ததும்பும் விழிகளும் – பத்து
மாற்று பொன் னொத்தநின் மேனியும் – இந்த
வையத்தில் யானுள்ள மட்டிலும் – எனை
வேற்று நினைவின்றித் தேற்றியே – இங்கோர்
விண்ணவ னாகப் புரியுமே – இந்த (காற்று வெளி)
நீயென தின்னுயிர் கண்ணம்மா – எந்த
நேரமு நின்றனைப் போற்றுவேன் – துயர்
போயின போயின துன்பங்கள் – நினைப்
பொன்னெனக் கொண்ட பொழுதிலே – என்றன்
வாயினி லேயமு தூறுதே – கண்ணம்
மாவென்ற பேர்சொல்லும் போழ்திலே – உயிர்த்
தீயினி லேவளர்சோதியே- என்றன்
சிந்தனை யேஎன்றன் சித்தமே! இந்த (காற்று வெளி)
Lekha murali
